سال هزار و سیصد و ... ، هر سال سال ِ توست

تقدیر من ، رقم شده در زیر فال توست

میـــپرسی این غزل برای کدامین فرشته است ؟

میـــخندم ، آی خوب ِ من ! این شرح حال توست

غیر از کلام و واژه چه دارم من از جهان ؟

این خلسه های نیمه من ، از مجال ِ توست

بیت و نفَس ، شبیه به هم تند میـــشوند

آهنگ قلب و نبض من ، این حس و حال توست

وصل ِ همیم در تن یک شعر بالـــدار

پای دویدن از من و پرواز ، بال ِ توست

وقتی اتاق ِ من پُر پروانه میـــشود

فصل بهار آمده ، یا این خیال توست ؟

گاهی برای از تو سرودن غزل کم است

بس که قصیده پشت سرت ؛ زیر شال توست !

سلطان عشق روی لبانت جلوس کرد

امشب شروع سلطنت خط و خال ِ توست

ما را سری است با تو که معناش این شده است

یعنی بخواه ، زندگــــی ام نیز مال ِ توست !

رگـــهام را زدم ، فوران کرد تا افق

خون چکیده بر تن ِ این شب ، حلال ِ توست