بر من بتازان بازهم بانو، سردار مغرور سپاهت را

این دفعه را قطعاً تو می‌بازی، جنگ نگاهم با نگاهت را

از قصهٔ شاه و گدا گفتی، من از شکوه تو نمی‌ترسم

سربازِ من بازیگر خوبی است، این مهره خواهد کشت شاهت را

یک کهکشان زیبایی اما من، سهمم شده دیدار دورادور...

شاید در این شب های طولانی، گاهی ببینم روی ماهت را

وقتی تمام عشق چیزی نیست، جز در خیالم با تو خوش بودن

در خود نشستن‌های من کافی است، این دفعه خواهم بست راهت را

زین کرده‌ام اسب سپیدم را... بر من بتازان بازهم بانو...

این دفعه را قطعاً تو می بازی، آن اسب وحشی سیاهت را

دوست دارم  ، تو برایم عشق را معنا کنی 

خواب دنیا را کنارم غرق در رویا کنی

دوست دارم ، دورِ تو پروانه باشم روز و شب

شمعِِ من باشی و در من شعله ها بر پا کنی

دوست دارم ، از خودم تنهای تنها بگذرم

تا تو جایم را بگیری ، در دلم غوغا کنی

دوست دارم ، واژه واژه  شاعرِ چشمت شوم

تا نظر پشت نظر  ،شعرِ مرا زیبا کنی

دوست دارم ، دل به دریای نگاهت بسپرم

قطره قطره اشک ریزم ، تا مرا دریا کنی

دوست دارم آسمانم  ، رنگ چشمانت شود

با نگاهی  مرغِ  بی بالِ مرا عنقا کنی

دوست دارم ، مثل مجنون از تو افسانه شوم

گم شوم در کوی و برزن ، تا مرا پیدا کنی

دوست دارم ، چشمه باشم ، جاریِ کویت شوم

تا سبو  پشت سبو  ، لب بر لبم آوا کنی

دوست دارم ، سیمِ چنگ و پرده یِ تارت شوم

با نوازشهای دستت ، بر تنم غوغا کنی

دوست دارم ، عاشقت باشم ... از این ها بیشتر

آنقدر باشم که خود را پیش من لیلا کنی

دوست دارم ، رازِ قلبم را بگویم ،  فاش فاش

تا در آغوشت مرا پیش همه  افشا کنی

دوست دارم ... دوست دارم ... دوست دارم  تا ابد

عاشقانه با همین یک جمله ی من تا کنی

مشروب و سیگار و همان موسیقی دلخواه

اسباب مرگی عاشقانه را فراهم کن

ناجی نمی خواهم ، بیا  بانی مرگم باش

بنشین و از یک گوشه ی چشمت نگاهم کن