گفته بودی بروم ، جاده ترسید ، نشد

راه تاریک شد و ماه نتابید ،  نشد

راستش _از تو چه پنهان_ که کمی رنجیدم

آمدم اخم کنم ، آینه خندید ، نشد

یک نفر آن طرف شیشه به تو زل زده بود

سنگ برداشتم از پنجره اش دید ،  نشد

باغ همسایه و سیب و من و نوستالژی شعر

باغبان سرزده آمد ، همه را چید... نشد

من کیَم؟ دخترک ساده ی شهرستانی

که به امید تو دل بست  ، نفهمید ،  نشد!

بی خیال این دو سه شب باغچه هم دلگیر است

فصل انگور رسید و خبر بید ، نشد

مثل یک پیرزن خسته حواسم پرت است

گفته بودی بروم؟ آخ ببخشید  ، نشد