دو چشم میشی تو گرچه رام و آرامند
اگر اراده کنی شیر و شاه در دامند

تویی که میگذری این کجاوه یا خورشید؟
که مرد و زن همه از صبح زود بر بامند

بهار آمده و گونه های صورتی ات
شکوفه بار تر از کشتزار بادامند

کشیده ام به ده انگشت در حریم تو مرز
مدافعان حرم آبروی اسلامند

برای حفظ تو جنگیده اند با دنیا
دو دست من که دو سرباز بی سرانجامند

بیا و چشم تمتع به غنچه ها وا کن
به شوق توست اگر در لباس احرامند

میان موی تو انگشت های مضطربم
به جست و جوی مزار شهید گمنامند

بی خیالت سر نکردم، بی خیالم سر مکن
خواب را در چشم های خسته ام باور مکن

اختیارت را به دست باد جادوگر مده
پیش مردم زلف هایت را پریشان تر مکن

امر کن تا بر لب سرخ تو عاشق تر شوم
نامسلمانا! لبم را نهی از منکر مکن

عمر بودن با تو کوتاه است،مثل عمر گل
نازک انداما! گل عمر مرا پرپر مکن

دیدی و چیدی و بوییدی و دور انداختی
آنچه کردی با دل من با دل دیگر مکن

شب گذشت و خواب ، چشمان تو را از من گرفت
گفتمت عادت به داروهای خواب آور مکن...

سر تکان می دهی و می چرخد ماه مغرب ندیده دور تنت
لب تکان می دهی و می روید نیشکر از حوالی دهنت

ای جنوب لبت خیال انگیز چشمت عاشق تر از شب تبریز
از کدامین شمال می آید عطر نارنج روی پیرهنت؟

لب بالا مسیر خوبی نیست تا که غارت کنم دهان تو را
لب لب شعر / لب لب پایین/ لب لب سمت بوسه وا شدنت

هرچه دل داشتم به غارت رفت همه عمرم در این تجارت رفت
جای تردید نیست / یکسره کن کار را در نبرد تن به تن...