دل بردي از منِ بي نياز از دلبري ها

بي سِحر و جادوها و بي افسونگري ها

بي باده و بي جام مستم كرده اي با

گل هاي رنگارنگ دشت روسري ها

دل نيست ، نه...سنگ است ، اما سنگ هم با-

نام نگين چسبيده بر انگشتري ها

كوه طلاي ناتمامم ! با تو ديگر

تعطيل خواهد شد دكان زرگري ها

نام تو را آموختم بسيار پيش از

آموزش درس زبان مادري ها

دنبال تو سايه به سايه مي دوم تا-

وقتي بيافتند از نفس پشت سري ها

دور تو مي گردند چون پروانه انگار

هرشب عطاردها ، زحل ها ، مشتري ها

بگذار رسواي تمام شهر باشم

ديگر نمي ترسم ازاین دور و بري ها

من قبله ام را يافتم ، حيّ علي العشق...

وقت مسلماني ست بعدِ كافري ها !