پیش چشمانت غزل ، راه ِ تعالی می شود

ذهن من درگیرِ یک عشق خیالی می شود

خانه ام حال و هوای سنّتی می گیرد و

طاقچه جای گُل و ظرف ِ سفالی می شود

طرح اندامت که دعوت شد به این تصویرها

هم نشین ِ پُشتی و زیلو و قالی می شود

مطمئن هستم که می خواهم تو را دیوانه وار

جمله هایم پیش تو اما سوالی می شود !

مطمئن هستم که می مانی ولی با هر نگاه

بی سبب توی دلم انگار خالی می شود

دختر عاشق که می گفتی "صبورِ خانگیست "

بی تو از آواره های این حوالی می شود

کودکِ معصوم ذهنم باز عصیان می کند -

شاعری بی بند و بار و لا اُبالی می شود

ترس های لعنتی عمریست همراه من اَند

بی سبب توی دلم انگار خالی می شود