اَعوذُ مِن همــه ی طعنـه هــای مَسمــومت

و مـِـن تمــامِ کلــک هــایِ فنّــیِ شــومت

و مِـن تمــام نُقوشـی که میکشـی با مَکــر

برای مـن همــه شـب دشمنــانه بر بومــت

اَعـوذُ مِـن بــدی و شــرّ «دوستَـــت دارم»

و خنده هــای به ظاهـر متـین و مغمــومت

و مِن حضــور تو بــا جمله هــای مجنــونی

و آن قیــــافــه ی لیــلا نَمـــای مظلومـت

و در تمـامی وقـتـی که پیـش مَـن هستـی

اَعوذُ مِـن همــه ی فکـرهـــای مـذمـومـت

و مِن هر آنچه که منظور عشوه هایت هست

و مِن نشـانه ی تلــخ و نمــاد و مفهـومــت

و انتـهـای غــزل باز هــم پُـر از احســـاس

اَعوذُ مِن تو جَمیعاً، بـه « عشق معـصومت  ! »