تاريخ : چهارشنبه نوزدهم خرداد ۱۳۹۵ | نویسنده : اسماعیل جلیلی
بوسیدمت، قفل دهانم باز شد کم کم
شور غزل در سینه ام آغاز شد کم کم
گفتی غزل بنویس با خودکار بی جوهر
خودکار هم آماده ی اعجاز شد کم کم
نام تو را هر روز و هر شب مشق می کردم
چندی گذشت و خط من ممتاز شد کم کم
هی با کبوتر ها برایت نامه می دادم
تا نام فامیلم "کبوتر باز" شد کم کم
هر چند از شهر خودم فرسنگ ها دورم
با تو اتاقم مرکز شیراز شد کم کم
هربار رفتی خانه، من پشت سرت بودم
در را به رویم بستی اما... باز شد کم کم
برچسب‌ها: سورنا جوکار