تاريخ : پنجشنبه نهم شهریور ۱۳۹۶ | نویسنده : اسماعیل جلیلی
تو آمدی وبه هم ريختی قرار مرا
خزان خزان کردی مبتلا بهار مرا
پس از دميدن تو يک به يک غزلهايت
به دست خويش گرفتند اختيارمرا
به سرزمين تو تبعيديِ هميشه شدم
و خاطرات تو پر کرد روزگار مرا
به بادهای فراموشی زمان دادی
همه قبيلهء من، ايل من،تبار مرا
به ظرف ميوه اگر سيب نارس تو رسيد
خراب کرد زمان ، سيب آبدار مرا
وصيتم همهء اين نوشته هاست عزيز
نگه بدار ورقهای يادگار مرا
برچسب‌ها: مهدی فرجی