تاريخ : شنبه ششم خرداد ۱۳۹۶ | نویسنده : اسماعیل جلیلی
به خانه ام که می آیی
در مسیر خانه ام دستی بر گیسوان آفتاب بکش
و بگو :
اینجا مردی اسیر سایه هاست ،
سایه ای پر شده از حجم پریشانی من .
به خانه ام که می آیی
خوب من ! اینجا بوی حسرت می دهد .
اینجا همه کس و همه چیز ، سرما خورده است ؛
ترسم که ویروس دلتنگی من تو را هم بگیرد ...
و به خانه ام که می آیی
بوسه ای طولانی ، آغوشی ممتد و یک بغل لبخند بیار ...
این روزها دلم تنگ است .
بگذار در و دیوار تنهایی من بوی تنت را بگیرد !
)علی پارسایان (
برچسب‌ها: احساسی