کنار خاطرات خود، بچین میز قمارم را

دوباره شرط می بندم، به پایت روزگارم را

کمی مشروب حالت را، چنان خوش می کند گاهی

که برهم میزنی موی سیاه و سوگوارم را

به من نزدیک شو ... نزدیک، مثل روزهای سرد

بگیرم توی چنگت ، کور کن راه فرارم را...

اگر صیاد من باشم ، اگر صیدم تو باشی، آه ...

چه بی رحمانه خواهم خورد ، لبهای شکارم را

بیا بنشین کنارم تا، خودت آغاز من باشی

بیا با بوسه ای تحویل کن فصل بهارم را

کنار خاطرات تو، خودم را ساده می بازم

دوباره شرط می بندم ... بچین میز قمارم را ...