تاريخ : دوشنبه دهم مهر ۱۳۹۶ | نویسنده : اسماعیل جلیلی
به بوسه یکسره کن کار دشمنانم را
که دشمنان به لب آورده اند جانم را
به شکوه تا سخنی گفته ام، چنان اطفال
به بوسه ای شکرین بسته ای دهانم را
به گل نشسته دلم، موج باش و کاری کن
نسیم باش و برافراز بادبانم را
پرنده ی قفسم: خو گرفته و خوش خوان
کنار قلب تو می سازم آشیانم را
مرا کنار تو غم نیست این که دولت فقر
به خون دیگری آغشته است نانم را
به کوه هر چه که دادم، دوباره باز آورد
بگو کجا ببرم درد جاودانم را؟
به هر کجا بروم، آسمان همین رنگ است
تو چشم وا کن و آبی کن آسمانم را
برچسبها: علیرضا بدیع