تاريخ : شنبه چهاردهم آذر ۱۳۹۴ | نویسنده : اسماعیل جلیلی
اگــر شعــرهــای مــن زیبــاست؛
دلیــل اش آن اســت
کــه تــو زیبــایــی!
حــالا،
هــی بیــا و بگــو،
چنیــن اســت و چنــان اســت!
اصــلا
مهــم نیســت،
تــو چنــد ســالــه بــاشــی؛
مــن هــمســن و ســال تــو هستــم!
مهــم نیســت
خــانــهات کجــا بــاشد؛
بــرای یــافتــنات کــافــی اســت
چشــمهــایــم را ببنــدم!
خــلاصــه بگــویــم
حالا
هر قفـــلی که میــخواهد
به درگاه خـــانه ات باشـــد ،
عشــق پیچــــکی ست
کــه دیــوار نمــیشنــاســد . . .
برچسبها: گروس عبدالملکیان
