من که در آبی چشمان تو فریاد شدم

نقش قایق که به دریای تو افتاد شدم

حالت مردمکت بین شدن یا نشدن

ضرب مجهول نگاه تو و اعداد شدم

خط به خط نقش تو بودم همه با طعم غزل

در خم خاطره هایم به تو معتاد شدم

 همه جا شعر فروش لب شیرین و ولی

وارث تیشه ی زنگاری فرهاد شدم

شهرزادی شده بودم همه جا قصّه بدوش

تا هزار و مثلا یک شب بغداد شدم

قصه ات حال خوشی بود در این بیم و امید

سردی بهمن و دل گرمی خرداد شدم

 خالی از وسوسه ی بوی تو و حسرت آه

جمع ناممکنی از جلوه ی اضداد شدم

 زیر وا کردن هر بند تو از دام گلو

آب دیدم به خودم سختی فولاد شدم

عاشقت ماندم و در حلقه ی زنجیر تو تا

سهمی از عاطفه ی سنگ تو صیّاد شدم