مو گناه است ولي روسريش زيبا بود

دختري بود كه انگشتريش زيبا بود

قصه را مادرم آغاز از اينجا مي كرد

قصه اي تلخ كه يادآوريش زيبا بود

بچه ها ، دختركِ قصه ي ما ، خاطرخواه

آنقدر داشت، چنان دلبريش زيبا بود

كه برايش پسرِ شاه، گدايي مي كرد

سيب سرخي ، كه به چنگ آوريش زيبا بود

عصر، با ناز، كه در شهر قدم برمي داشت

طرحِ پيراهنِ نيلوفريش زيبا بود

عشقش افتاد به جانِ پسرِ چوپاني

كه در اين قائله جنگاوريش زيبا بود

پسرك جانِ خودش را سرِ اين راه گذاشت

و سخن هاي دمِ آخريش زيبا بود

" كاش باور كند اين بار كه عاشق بودم"

اصلاً اين قصه به ناباوريش زيبا بود

سالها مي گذرد ، مادرمان روحش شاد

قصه ي هر شبِ جن و پَريش زيبا بود

مادري كه پسرانش همه چوپان شده اند

پي ِ آن گمشده كه روسريش زيبا بود